Ovaj rad profesora R. Nikoleskua sa Geološkog institiza u Bukureštu daje perspektivu koja će nas dovesti do vrlo povoljnog rešenja za lociranje mesta gde se nalazila Atlantida. Isto ovo u svojim knjigama pisao je i novosadski izumitelj i istoričar veljko Milković, koji je već tada tvrdio da se na tlu Vojvodine nalazila neka veoma nappredna civilizacija koja je nestala usled zemljotrebsa i katastrofa.
Milkovićeva ostriga
Ključ, za ovu lokaciju (Vojvodine odnosno Panonske nizije) dat je zbog uzastopne paleogeografske slike Panonskog jezera u poslednjih 50.000 godina. Ova perspektiva zasniva se na staroj identifikaciji mitskog okeana sa nekadašnjim Panonskim jezerom. Postojanje Platonove Atlantide se oslanja uglavnom, na jednu od ovih teorija, i to da je postojala pre Velikog Potopa pre 11.550 godina, što pokazuje da je to zapravi i pravi uzrok potapanja Atlantide. Ova teorija odgovara i reliktnom Panonskom jezeru, koje se nalazilo u neendorejskoj intraplanskoj depresiji (Panonska depresija posle formiranja Dunavske klisure).
Ostrvo Atlantis (Atlantida) odgovara jednom od retkih ostrva ovog nekadašnjeg jezera, koje se danas nalazi na Deliblatskom području (u Vojvodini, Srbija). Platonovi podaci, međutim, odražavaju nekadašnje paleogeografske slike (endoresko Panonsko jezero, isto sa mitskim okeanom), kao i kasnije što znači da se panonska ravnica formirala nestankom reliktnog jezera.
Starije paleogeografske predstavke (slike) Atlantide mogu se rekonstruisati na istom području, sa podacima Diodorusa Siculusa, prateći tradicije Atlantide i Amazona. Ali se ovo istraživanje njegovo odnosi na koncept „Atlantskog kontinenta.
Naše rešenje daje (ostrvo Atlantis, Deliblatsko područje) mnogo više od ove teorije: lokalizaciju mitskog ostrva Ppangea opisao je Euhemerus, koji kaže da se ostrvo Atlantida, ponovo pojavilo iz vode i tada je opet nastanjeno. Mnogo kasnije more odnosno jezero oko kopna potpuno će se povući. Ove realnosti se vrlo dobro podudaraju toponičkim sistemom panonskog područja, što nam omogućava da potvrdimo da je Atlantsko ostrvo (Atlantida) pronađeno, a takođe i pangea.
U ovom radu je detaljno elaborirano i sa vrlo obećavajućim rezultatima, gledano s tačke gledišta u skladu sa tvrdnjom da samo paleogeografija panonskog područja može stvarno da reši sve dileme i probleme određivanja lokalizaciju „mitskih“ ključnih područja „Belog sveta“. Međutim, tu se javljaju i problem vezani za lokalizovanje Atlantide. Ova naša tačka gledišta javno je predstavljena po prvi put na Međunarodnom kongresu praistorijskih i protoistorijskih nauka koji je održan u Bratislavi 1991 godine. Ovakva tačka gledišta nastavlja ideju da je mitski okean bio isto što i nekadašnje Panonsko jezero.
Ranije je sličnu tačku gledišta postavio N. Densusianu u svom monumentalnom delu „Praistorijska Dakija“, koja je prvi put objavljena 1913. godine. Ipak, ovaj rumunski autor je imao tendenciju da poveže mnoge mitske podatke sa zemljama koje se više nalaze na istoku, u Karpatima ili blizu Crnog mora (koje je identifikovao sa starim mitskim okeanom – homeski okean). Zbog toga je ustvari povezao Atlantidu sa starom rekom (starinski Alutus), kao is a planinom Atlas na južnim Karpatima. Istovremeno, poistovetio je stubove Herkulesa koji se nalaze u današnjem delu Dunavske „Gvozdene kapije“, a prema tvrdnjama i antičkih autora (Pindar, Plinije Stariji, Herodotu), starih tradicija i toponima povezano je uopravo sa mitskim herojem Herkulom.
Mnogo kasnije odnosno 1989. godine, V. Lovinesku, koji naučno tumačujući rumunske bajke, dolazi do zaključka da se u drevnoj Dačiji („Dačijska faza“) mogla dogoditi fuzija „Primordijalne tradicije“, koja je dolazila sa severa, sa „Atlantidskom tradicijom“ sa svojim porieklom u zapadnom delu starog sveta. Prema Lovinescu (1989), ova poslednja teza je bila potčinjena „Primordijalnoj tradiciji“, kao relativna kasna readaptacija. Autor je na mnogim mestima svog rada potvrdio da je Nojev potop ista katastrofa sa ovom koja je dovela do potapanja Atlantide. Ali Lovinesku je identifikovao Atlantdu sa „Crvenim kraljevstvom“, okupiranom „crvenom rasom“ (sa mogućim poslednjim potomcima Amerindžima).
Poslednji kralj Atlantide iz rumunskih bajki, po ovom autoru mogao bi da bude „Crveni kralj“.
Takođe, mnoge lokacije koje su navedene da se baš tamo nalazila Atlantida dovele su nas do toga da nazovemo Panonsku Atlantodu kao „istinsku Atlantidu“ koja je u suštoj suprotnosti sa „drugim“ Atlantidama, koja je nazvana „pseudo-Atlantis“ ( 2003).
Čak neke hipoteze o lokalitetima Atlantide mogu da se private samo kao „privremeni pseudo-Atlantis“.
Kada smo krenuli u istraživanje, prvenstveno kada smo počeli da istražujemo geografske uslove područja, koji dovode do održive hipoteze o lokalitetu Atlantide, pomenuli smo u radu da u blizini ovog područja postoje: prisustvo (u prošlosti) i vodene površine sa ostrvima, hidrotermalne resurse prisutne u ovoj oblasti, lokaciju ovog zemljište između koja iznosi 400 do 500 metara geografske širine (gde postoje četiri realna godišnja doba), zlatne rude (i srebro).
Značaj nekadašnjih paleografičkih karakteristika panonskog jezera obavezao nas je da detaljnije upotpunimo rad koji smo predstavili na Kongresu Karpatsko-balkanskog geološkog udruženja koji je održanu Beogradu (2006). Tada smo predstavili ideju o reliktnom Panonskom jezeru čija se obala prostirala pre oko 11.000 godina, na oko 100 metara nadmorske visine. Ova obala je predstavljena na osnovu terenskog rada kao rezultat bilateralnog programa saradnje između Rumunije i Mađarske, koju su razvili IGR Bukurešt i MAFI Budimpešta i to u periodu od 2005-2007. godine (korelacija kvartarnih formacija u zajedničkoj graničnoj oblasti).
Tada je Barbulescu (2006) preuzeo i razvio tačku gledišta Nikolea Densusiana, opisujući fizičku mapu zemlje Atlantide, koja se razvila između reke Dunav i prelazila južne Karpate preko Transilvanije do istočnih Karpata (bez ukrivljenosti Karpata i Severa Rumunije).
Interesantno je da je u ovom radu autor izneo predpostavke srpskog profesora Blaža Krivokapića koji je svojom nedavnom teorijom uveravao da je Atlantoda smeštena u Panonskom basenu, a to je prvvo ta lokacija koju je signalizirao i Barbulescu. Za sada, ne znamo (jer autor nije jasno spomenuo gde i kada je srpski profesor najavio ovu lokalizaciju) da li je ova hipoteza napravljena pre ili nakon što je smo mi objavili naš document i predstavili ga u Bratislavi 1991. godine
U nastavku sutra: KVARTARNI PERIOD PALEOGEOGRAFIJE PANONIJSKOG BAZENA
Panonska Atlantida 